W poprzednim wpisie (Odpowiedni dobór narzędzia szlifierskiego – podłoże i spoiwo)rozpoczęliśmy cykl poświęcony materiałom ściernym nasypowym, koncentrując się na czynnikach mających wpływ na odpowiedni dobór narzędzia szlifierskiego. Temat wart uwagi dlatego też kontynuując w/w wątek omówimy między innymi rodzaje ziarna ściernego oraz podpowiemy jak dobrać właściwą granulację narzędzia do szlifowanej powierzchni.
Właściwe ziarno ścierne. Dobierając materiał ścierny, należy wziąć pod uwagę składnik który jest bezpośrednio odpowiedzialny za szlifowanie czyli rodzaj ziarna ściernego. Najczęściej spotykany elektrokorund (korund, Al2O3) jest używany do obróbki drewna, stali i metali kolorowych. Materiały takie jak: szkło, kamień, tworzywa sztuczne, gumę czy twardy lakier należy obrabiać materiałem ściernym z ziarnem węglika krzemu (karborund, SiC). Bardziej zaawansowanymi rodzajami ziarna są: elektrokorund cyrkonowy i elektrokorund ceramiczny. Cechą charakterystyczną obu typów jest ich zdolność do samoostrzenia się w czasie pracy dzięki czemu ziarno pozostaje agresywne, aż do całkowitego zużycia materiału ściernego. Elektrokorund cyrkonowy i ceramiczny są polecane głównie do obróbki stali wysokostopowych; w tym nierdzewnych i kwasoodpornych, ale dzięki korzystnej relacji wydajności do ceny stosowane są również do szczególnie agresywnego szlifowania stali węglowej.
Granulacja, czyli rozmiar ziarna zastosowanego w materiale ściernym, powinna być odpowiednia do stanu wyjściowego powierzchni i efektu jaki chcemy osiągnąć po szlifowaniu. Czasem proces wymaga zastosowania kilku granulacji ziarna. W zależności od materiału obrabianego i sposobu obróbki należy stosować kolejne granulacje a niektóre pominąć, skracając w ten sposób obróbkę. Przykład: szlifowanie ręczne surowego drewna arkuszem papieru ściernego PS30D można zacząć granulacją P60, następnie poprawić P100 i wykończyć papierem w granulacji P150 co w zupełności wystarczy dla miękkich gatunków drewna. Należy mieć na uwadze, iż ominięcie więcej niż jednej granulacji może powodować problemy z usunięciem rys po granulacji grubszej. Dotyczy to każdego materiału poddanego obróbce ściernej. Należy również zdawać sobie sprawę z tego, że błąd taki możemy zauważyć kiedy wydaje nam się, że praca została zakończona - np. po lakierowaniu szlifowanego elementu. Wówczas cały proces trzeba zacząć od początku. W obróbce szlifierką taśmową z pasem z płótna ściernego LS307X należy stosować się do tej samej zasady. W porównaniu do obróbki ręcznej, szlifowanie maszynowe jest nieco bardziej wyrozumiałe. Dzieje się tak, ponieważ proces maszynowy jest zdecydowanie bardziej wydajny. Chcąc jednak uzyskać najlepszy efekt szlifowania, przy zachowaniu pasa ściernego w dobrej kondycji i przede wszystkim w krótkim czasie, warto zastosować wspomnianą powyżej zasadę i wybrać np pasy w granulacjach: zgrubnej P40, średniej P80 i wykończeniowej P120.