Ściernica listkowa nasadzana idealnie sprawdza się w szlifowaniu wykończeniowym małych i dużych powierzchni, w tym profilowanych i trudno dostępnych.

Uniwersalne przeznaczenie ściernic listkowych nasadzanych

Ściernice listkowe nasadzane opracowano, aby umożliwić mechaniczne, delikatne szlifowanie wykończeniowe elementów profilowanych lub powierzchni trudno dostępnych. W praktyce okazało się też, że narzędzia te można stosować do szlifowania wykończeniowego zarówno małych, jak i dużych powierzchni. Co więcej, sprawdzają się one też w szlifowaniu zgrubnym oraz mogą być użyte do usuwania zabrudzeń, uszkodzonych warstw farb i lakierów, jak również do gratowania itp.

Można więc powiedzieć, że ściernica listkowa nasadzana zalety operacyjne ma szerokie i pod tym względem okazuje się być narzędziem uniwersalnym. Jest to w dużym stopniu warunkowane szerokim zakresem granulacji użytego w niej elektrokorundowego ziarna ściernego, który rozciąga się od P40 do P600.

Ściernica listkowa nasadzana może być stosowana do szlifowania metali uniwersalnie, stali, stali nierdzewnych, tworzyw sztucznych, drewna litego miękkiego lub twardego, powierzchni lakierowanych czy porytych farbami, tworzyw sztucznych itp. Okazuje się więc, że jej uniwersalność jest nie tylko operacyjna, ale także materiałowa.

Narzędzia te można stosować w różnych szlifierkach: prostych, stacjonarnych wrzecionowych, kątowych, przeznaczonych do satynowania i w wałkach giętkich. Używa się do tego talerzyków montażowych w przypadku ściernic z otworami lub mocuje się bezpośrednio na wrzeciono M14 szlifierki kątowej w wypadku, gdy mają one montażowy otwór z gwintem M14. Ściernica listkowa nasadzana zalety eksploatacyjne ma więc wielorakie, można ją bowiem wykorzystać na wielu różnych szlifierkach, a do tego jest łatwa w montażu i demontażu.

Wysoka jakość szlifowania

Ściernice listkowe, np. produkcji Klingspor, zdobyły uznanie profesjonalistów z rzemiosła i przemysłu za możliwość stosunkowo łatwego uzyskania nimi bardzo wysokiej jakości (gładkości) powierzchni różnych materiałów. Pod tym względem omawiane narzędzia przewyższają pasy bezkońcowe. W przypadku tej samej granulacji uzyskuje się nimi bowiem wyższą gładkość powierzchni niż w wyniku szlifowania pasem bezkońcowym. Zatem ściernica listkowa nasadzana zalety swoje w pełni pokazuje, umożliwiając szlifowanie wysokiej jakości.

Jak pracować ściernicą listkową nasadzaną?

Osiągnięcie ściernicą listkową nasadzaną zamierzonego efektu szlifowania, w tym jego wysokiej jakości, wymaga prawidłowego jej użycia. Pracę należy zacząć od ustawienia w szlifierce prawidłowej prędkości obrotowej, która zależy od obwodowej prędkości szlifowania. Ściernice listkowe nasadzane posiadają różne wartości maksymalnej prędkości obwodowej które wahają się od 19 m/s aż do 80m/s w zależności od sposobu wykonania. np. ściernica listkowa nasadzana do satynowania pracuje z maksymalną prędkością obrotową 19 m/s, a ściernica listkowa kątowa z mocowaniem na gwint M14 pracuje z prędkością do 80 m/s. Co ważne, prawidłowa prędkość obrotowa umożliwia korzystne szlifowanie końcówkami lamelek, gdyż wtedy w wyniku działania siły odśrodkowej układają się one promieniście wokół rdzenia ściernicy. W przypadku zastosowania zbyt małych obrotów dochodzi do zwiększenia powierzchni lamelek ściernych biorącej udział w procesie szlifowania, co powoduje wzrost obciążenia termicznego obrabianej powierzchni i przyspiesza zużycie ściernicy.

Dopiero gdy została ustawiona prawidłowa prędkość obrotowa, można przystąpić do szlifowania ściernicą listkową nasadzaną. Operację tę wykonuje się w sposób delikatny z zastosowaniem niewielkiego posuwu i samych końcówek lamelek ściernych. Taka praca jest optymalna i daje bardzo dobre efekty szlifowania, jak też zapobiega przedwczesnemu zużyciu lamelek ściernicy.

W przypadku ściernicy listkowej nasadzanej, tak jak w wypadku innych narzędzi ściernych, efektywność szlifowania zgrubnego czy międzyoperacyjnego można regulować w zależności od wymagań czy potrzeb. Jednakże w jej wypadku jego intensywność zwiększa się nie przez zastosowanie mocniejszego posuwu czy docisku do obrabianej powierzchni, ale poprzez zmianę granulacji jej lamelek na niższą.