Pasy ścierne do szlifierek szerokotaśmowych to narzędzia umożliwiające obróbkę stosunkowo dużych powierzchni z metalu, drewna itd.
Jakie pasy ścierne można zaliczyć do szerokich?
Wymiary pasów ściernych uzależnione są głównie od wykorzystywanej szlifierki taśmowej, której możliwości robocze muszą odpowiadać gabarytom obrabianych przedmiotów. Przyjmując wartość graniczną 400 mm, omawiane narzędzia ścierne producenci, tacy jak Klingspor, dzielą dwutorowo na: szerokie pasy ścierne i wąskie albo inaczej mówiąc - na pasy ścierne do szlifierek szerokotaśmowych i wąskotaśmowych. W pierwszym przypadku szerokość tych narzędzi wynosi 401-1600 mm, zaś w drugim - do 400 mm. Szerokie pasy ścierne, jak i wąskie mogą mieć długość 150-12500 mm, przy tym za optymalny uznaje się jej zakres od 750 do 7250 mm. Oprócz pasów szerokich i wąskich wyróżnia się jeszcze pasy segmentowe, które mają szerokość powyżej od 1601 mm. Przeważnie nie jest ona większa niż 3000 mm. Takie pasy produkuje się, wycinając segmenty wzdłuż bazowego materiału ściernego a następnie po obróceniu ich o kąt 750 skleja się ich krawędzie. Szerokość pasa segmentowego wynika zatem bezpośrednio z długości segmentów składowych.
Budowa i rodzaje pasów ściernych
Szerokie pasy ścierne, jak i wąskie to klasycznie zbudowane materiały ścierne nasypowe. Ich podłoża mogą więc być papierowe, płócienne, poliestrowe albo włókninowe. W przypadku podłoży pierwszego rodzaju wykorzystuje się wytrzymałe mechanicznie papiery ciężkie o gramaturze z zakresu 140-270 g/m2. Są to głównie papiery oznaczane jako D (140-150 g/m2), E (200-230 g/m2) oraz F (270 g/m2). Szerokie pasy ścierne o podłożach papierowych stosuje się do obróbki płaszczyznowej prowadzonej na sucho, w tym także elementów metalowych.
Z kolei drugi rodzaj podłoża, który mogą mieć tego rodzaju pasy ścierne, to wspomniane płótna techniczne. W wypadku tych narzędzi wykorzystuje się płótna lekkie (J), lekkie i elastyczne (JF), ciężkie (X) oraz ciężkie i elastyczne (XF). Płócienne pasy ścierne mogą być używane zarówno do obróbki płaszczyzn, krawędzi, a nawet do gratowania. W obróbce profilowej stosuje się płótna elastyczne JF lub XF. Pasy płócienne są wykorzystywane do obróbki szlifierskiej prowadzonej na sucho lub mokro z użyciem odpowiednich chłodziw.
Należy tu zauważyć, że szerokie pasy ścierne wykonane na bazie płócien ściernych stosuje się głównie do szlifowania płaszczyzn. Natomiast do obróbki szlifierskiej prowadzonej z dużymi obciążeniami przeznaczone są pasy wykonane z ciężkiej tkaniny poliestrowej, którą oznacza się literą „Y”. Zaś w szlifowaniu wykończeniowym bardzo dobrze sprawdzają się szerokie pasy ścierne o podłożu włókninowym wzmocnionym tkaniną poliestrową.
Omawiane szerokie pasy ścierne nie tylko różnią podłożem, ale także nasypem ściernym. Wykonuje się go bowiem z elektrokorundu, elektrokorundu cyrkonowego lub węglika krzemu. Przy tym nasyp ścierny może być albo zamknięty (100-procentowe pokrycie ścierniwem), albo półotwarty (70-90%), albo otwarty (50-70%). Granulacja ziarna ściernego szerokich pasów ściernych narzędzi ma szeroki zakres wynoszący od P24 do P600. Należy tu zauważyć, że poszczególne ich rodzaje mają własne zakresy granulacji ziarna ściernego, które zoptymalizowane są do przeznaczenia danego narzędzia.
W procesie produkcyjnym pasy najpierw wycina się z bazowego materiału ściernego, a następnie łączy ich końce. Połączenia końców pasów ściernych są znormalizowane. Rozróżnia się złącza stykowe i zakładkowe. Pierwsze z nich mogą mieć formy oznaczone jako 3G, 4G, 6G i 7G w przypadku podłoży papierowych, płóciennych i poliestrowych oraz 3W/4W w wypadku włókninowych. Z kolei poszczególne formy złącz zakładkowych są numerowane, np. forma 5. W przypadku pasów szerokich stosuje się oba rodzaje połączeń. Należy wiedzieć, że połączenia zakładkowe mają pasy do pracy na sucho, zaś stykowe wykorzystuje się zarówno do szlifowania na sucho, jak i mokro.
Zastosowania materiałowe szerokich pasów ściernych
Szerokie pasy ścierne to narzędzia przeznaczone wyłącznie do szlifowania mechanicznego z użyciem szlifierek szerokotaśmowych. Mogą być wykorzystane zarówno w szlifowaniu zgrubnym, jak i wykończeniowym. Szlifuje się nimi następujące materiały: stale węglowe, stale nierdzewne i stopowe, metale nieżelazne, drewno, MDF, sklejki, płyty wiórowe, tworzywa sztuczne, farby, lakiery i szpachle, szkło, gumę, ceramikę itd.
Warto wiedzieć, że efekt szlifowania pasem ściernym jest warunkowany rodzajem elementu kontaktowego, który służy do jego docisku do powierzchni obrabianej, jak też powiązanym z nim odpowiednim doborem sekwencji granulacji tego narzędzia. W szlifierkach taśmowych wykorzystuje się dwa rodzaje elementów kontaktowych: rolki lub stopy. Ich ważne odmiany to wał rozprężny i stopa profilowa.