Włókniny szlifierskie to duża gama materiałów ściernych o szerokim zastosowaniu: od czyszczenia po wykończenie powierzchni.
Włókniny szlifierskie i ich postacie
Włókniny szlifierskie to materiały ścierne, których podłoże stanowią różne rodzaje tkanin wykonanych z włókien syntetycznych, w tym nylonowych. Umożliwiają one przestrzenne rozmieszczenie ziaren ściernych, czym różnią się od papierów czy płócien ściernych. Rozróżnia się cztery główne rodzaje włóknin szlifierskich: (1) miękką bez wzmocnienia, (2) miękką wzmocnioną tkaniną, (3) sprasowaną ujednoliconą i (4) czyszcząca. Pierwsze 2 rodzaje włóknin różnią się posiadaniem lub brakiem wzmocnienia, które umożliwia użycie ich np. jako pasów bezkońcowych. Włóknina szlifierska miękka bez i ze wzmocnieniem oraz sprasowana ujednolicona stosowana jest do szlifowania międzyoperacyjnego i wykańczającego. Natomiast czwarty jej rodzaj, który faktycznie jest włókniną sprasowaną, posiada duże pory wewnętrzne i dlatego wykorzystuje się go głównie do czyszczenia powierzchni metalowych z rdzy, nalotów, farb itp.
We włókninach szlifierskich stosuje się ziarno elektrokorundu, elektrokorundu w powłoce ceramicznej, węglika krzemu oraz mieszaninę ziaren elektrokorundu i węglika krzemu. Granulację ściernic włókninowych oznacza się inaczej niż papierów czy płócien ściernych, wykorzystując odpowiednie terminy angielskie. Powodem tego jest użycie w nich mieszanki ziaren ściernych o określonym zakresie wielkościowym właściwym dla danego produktu. I tak „coarse” (gruby) oznacza niższe granulacje, np. w zależności od narzędzia mogą to być mieszanki ziaren od P60 do P80 albo P80-P100, medium – średnie od P120 do P150, fine – wysokie od P180 do P220, very fine – bardzo wysokie od P180 do P240 albo P240-P320, i ultra fine – najwyższe od P400 do .
Włóknina szlifierska, w zależności od swojego wykonania, dostępna jest w wielu postaciach. I tak z włókniny miękkiej produkuje się ściernice listkowe nasadzane i trzpieniowe, arkusze, rolki oraz krążki ścierne, z włókniny wzmacnianej – pasy bezkońcowe, ściernice listkowe talerzowe i krążki, z włókniny sprasowanej i do czyszczenia zgrubnego – tarcze i krążki. Jak łatwo zauważyć, włóknina szlifierska zastosowanie znajduje zarówno w szlifowaniu mechanicznym, jak i ręcznym, np. arkuszami ściernymi w formie gotowej czy wycinanymi z rolek.
Przeznaczenie włóknin szlifierskich
Uzależnione jest głównie od rodzaju włókniny i użytego w nich ziarna ściernego. Choć włóknina szlifierska zastosowanie może mieć szerokie, używana jest przeważnie w procesie szlifowania wykończeniowego, począwszy szlifowania międzyoperacyjnego. Powodem tego jest przestrzenna struktura wykonanych z niej narzędzi ściernych, równomierne rozłożenie ziaren ściernych i nienadmierne skrawanie powierzchni elementów obrabianych. Jej zalety najlepiej widać podczas szlifowania materiałów powodujących szybkie zapychanie się urobkiem papierów czy płócien ściernych. Jak wiadomo, należą do nich aluminium, farby, szpachle i drewno. Struktura przestrzenna włókniny umożliwia też ciągłe odsłanianie nowych ziaren ściernych, którego konsekwencją jest ta sama jakość i efektywność szlifowania przez cały okres eksploatacji ściernicy włókninowej. Co ważne, włókniny miękkie umożliwiają nie tylko uzyskanie odpowiedniej gładkości powierzchni, ale także odpowiedniego jej wyglądu. Dlatego miękka włóknina szlifierska zastosowanie swoje znajduje w szlifowaniu wykończeniowym stali nierdzewnych: matowieniu, satynowaniu czy polerowaniu. Z kolei tarcze z włókniny sprasowanej doskonale sprawdzają się w wykończeniowym szlifowaniu spawów, w tym także w miejscach trudno dostępnych. Z powodzeniem można ich także użyć do szlifowania wykończeniowego stali nierdzewnej, np. podczas produkcji aparatury lub zbiorników. Doskonale sprawdzają się też w usuwaniu przebarwień na powierzchniach ze stali INOX czy podczas uzyskiwania powierzchni o niskiej chropowatości.
Ważną zaletą włóknin miękkich jest duża elastyczność, z której korzysta się zarówno podczas ręcznej, jak i mechanicznej obróbki profilowej. Arkusze czy pasy włókninowe znacznie lepiej dostosowują się do powierzchni obrabianych o skomplikowanych kształtach niż papiery czy płótna ścierne. Nie deformują też ich geometrii. Co ważne, podczas szlifowania nie dochodzi do powstawania trwałego zagięcia włókniny. Dlatego np. tego samego arkusza ściernego można używać do obróbki przedmiotów profilowanych w bardzo odmienny sposób.
Czwarty rodzaj włókniny, czyli włóknina sprasowana z dużymi wewnętrznymi porami, sprawdza się w szlifowaniu zgrubnym, głównie w czyszczeniu powierzchni metalowych z nalotów, zabrudzeń, rdzy czy farb, jak też w usuwaniu przebarwień termicznych. Tarcze i krążki z niej wykonane zapewniają bardzo efektywną obróbkę podczas całego okresu ich eksploatacji. Ważną zaletą tych narzędzi jest brak zalepiania się ich miękkim i lepkim urobkiem, np. pyłem powstałym podczas usuwania farb.